Biraz Tevfik Fikret

-
Cesaret timsali, yeniliklerin şairi.. Evet, cesaret timsalidir. Lakin onun bu cesareti doğuştan değildir. Yaşadığı acılar ve bu acılar neticesinde yitirdiği inancı ona bir cesaret gömleği giydirmiş ve fikret bu gömleğiyle şairlik bayrağını meşrutiyet yıllarında zirveye çakmıştır.( Bkz: Sis şiiri) o dönem halkı dikta eden yönetimin baskısına ve yanlış batılılaşmanın bir örümcek ağı gibi sardığı istanbula yazılmış olan isyan minvalindeki şiiridir. İsyandan ziyade bıkkınlık vardır. Şiirde istanbuldaki her şeyin kokuştuğunu, ölü ve diri her şeyin bir sisle örtülmesi gerektiği ifade edilir. 

İlklerin şairidir, uzakların şairidir, karamsarlığın vücut bulup da kaleme sirayet etmiş halidir tevfik fikret. 

Hem teknik olarak şiire soktuğu yenilikler hem de muhteva konusunda giriştiği yeniliklerle yeni bir çığır açmıştır edebiyatımızda. 

Benim şiirde mütemadiyen nazarı dikkatimi celb eden şey muhtevanın teknik unsurlara göre ne şekilde şiir içine adapte edildiğidir. İşte bu hususta da Tevfik Fikret yenilikçi tarzıyla doyurucu da olmuştur şiir severlere. Yani bir şiirini okuduktan sonra örneğin (bkz: Ömri Muhayyel şiiri) hafif bir müzik, bir kahve ve bir sigara edinmek ihtiyacı doğabiliyor insanda. Bence şair bunu yapabildiği sürece başarılıdır ki Tevfik Fikret'in de birçok şiirinde bu his oluşur okuyucuda.

Eğer optimist mizaca sahipseniz kesinlikle onun şiirde en yetkin olduğu yıllara denk gelen şiirlerine ısınamayacaksınız. o karanlığı sever. Karamsarlığı, hüznü, umutsuzluğu sever. Çünkü ruh yıprandıkça artar mutluluk onda. Huzur demektir kara bulutlar, hayaller ve uzaklar onda.


Bir ömr-i muhayyel...Hani gülbünler içinde 
Bir kuşcağızın ömr-i bahârîsî kadar hoş; 
Bir ömr-i muhayyel...Hani göllerde,yeşil,boş 
Göllerde,o sâfiyet-i vecd-âver içinde 
Bir dalgacığın ömrü kadar zaîl ü muğfel 
Bir ömr-i muhayyel! 

Yalnız ikimiz,bir de o:Ma'bûde-i şi'rim; 
Yalnız ikimiz,bir de onun zıll-ı cenâhı; 
Hâkîlere bahş eyleyerek hâk-i siyâhı 
Dûşunda beyaz bir bulutun göklere âzim. 
Her sahn-ı hakîkatten uzak,herkese mechûl; 
Bir safvet-i masûmenin âgûş-ı terinde, 
Bir leyle-i aşkın müteennî seherinde 
Yalnız ikimiz sayd-ı hayâlât ile meşgul. 

Savtındaki eş'ar-ı pür-âhenk ile mâlî, 
Şİ'rimdeki elhan-ı muhabbetle nagam-saz, 
Ah istiyorum,göklere âmâde-i pervâz 
Bir lâne-i âvârede bir ömr-i hayâlî... 

Bir ömr-i hayâlî...Hani gülbünler içinde 
Bir kuşcağızın ömr-i bahârîsî kadar hoş; 
Bir ömr-i hayâlî...Hani göllerde,yeşil,boş 
Göllerde,o sâfiyet-i vecd-âver içinde 
Bir dalgacığın ömrü kadar zaîl ü hâlî 
Bir ömr-i hayâlî!

 Buyrun efendim bu da müziğimiz: https://soundcloud.com/muratesmer/pathway-leading-to-better-dumps

Yorumlar

Yorum Gönder

Küllenenler

Sen Olsaydın

-
Sen olsaydın anlardın beni diyorum; sesimdeki titrek durgunluktan ve ruhumdaki elem dolu sıkıntıların beni şehrin caddelerine savurmasından. Anlaşılmaya ihtiyacı var insanın böyle anlarda. Belki biraz daha fazlasına. Yoruldum suskunluğumun beni anlaşılamaz kalabalıklara karşı savunmasından. Konuşmaya, gün gibi aydınlık bir söz duymaya da ihtiyacı var insanın. Hem belki biraz daha fazlasına. 'Sen olsaydın' diye düşünüyorum her defasında... Mevsim içinde yanan bir mevsim gibi beliriyor keder mütebessim yüzümde. Kalbim neşe ve sevincin kıyısında beliren hüzün rüzgarlarına kapılmış gibi. Korkutuyor beni bazen bu ruh hali. Her şey geçer diyorum en nihayetinde. Her şey varır varması gereken o meçhul sona. Ama her şey bir sona varmakla bitmiş, tükenmiş olmuyor ömür yazgımızın seyrinde. Benim yazgım, kayıp bir gökyüzünde aksini arayan yalnız bir kırlangıçla kaim. Sessiz ve kavi bir fırtına gibi savurdu zaman ruhumu senelerce. Anlayabilmek insanları; anlaşılabilmek susarken bile.....
Sonra

Gençlik ve Güzellik - Kısım I

-
Aldo, kentin şövalyesi olmaya gönüllü on dokuz yaşında bir delikanlıydı. Takvimler İsa’nın doğumundan 1154 sene sonrasını gösteriyordu. Roma’nın Crespi kentinde, Kanicelli Manastırına bir mil uzaklıktaki evinden çıktığında gökyüzünü karanlık bulutlar sarmaya başlamıştı. Günler yağmursuz ve kurak geçse de, şehrin semalarında karanlık bulutların seferi bitmek bilmiyordu. Eskimiş taş yollar, evlerin bahçelerini saran taştan oyma gri yapılar, gökyüzündeki karanlıkla bütünleşip insanın ruhuna ıstırap veren bir görüntü oluşturuyordu. İnsanlar bu duruma alışmış olsa da güneşi özleyenler de vardı içlerinde. Aldo onlardan biriydi. Her gün ormana gidip yaban çilekleri toplar, bazen at üstünde gördüğü şövalyelere imrenip derin düşlere dalardı. Göl kenarında uyuyakaldığı vakitlerdeyse genelde köylüler tarafından rahatsız edilirdi.   Yine böyle kapalı ve kasvetli bir Roma gününde, evinden çıkmak için pançosunu aldı üstüne genç Aldo. O, doğduğu günden beri Roma’da güneşli bir gün görmemişt...
Sonra

Mübeccel

-
Resim
Teninde nârin ay ışığı ve mehtabın izleri; Sesinde mevsimi aşka çağıran tatlı rüzgarlar Ellerinde açığa çıkar ruhumun tüm gizleri Gözlerinde sana aşık yüreğimin akisleri var.  Yıkılır gönül tahtım senden uzak kalınca  Süzülür damarlarımdan hasret pınarları  Gözlerin pencerenden uzaklara dalınca  Bir beni unutma; bir de bu bensiz akşamları  Bakışların kış güneşi; sesin sanki bahar  Aşkın yasak olsa da bana her yemini bozardım  Yalnız sen okşa ruhumu; yalnız sen onar  Bu kente karlar yağsa da, sana bu şiiri yazardım.
Sonra