Karanlık Yüzler

Gece çöküyor yine omuzlarıma ağır ağır 

Siyah beyaz dramatik bir film sahnesi gibi 

Hüzünle bestelenmiş eski bir şarkı gibi

Bir sokağın köşesinden olan biteni izliyorum 

Gelip geçen insanları ve saatlerin dönüşünü

Bitimsiz bir can sıkıntısına yüzleri izliyorum

Ve yüzlerin üzerine karanlığın çöküşünü

Gece çökerken öylece umutsuz oluyorum 

Çünkü daha imkansız hayallere dalıyorum

Unutuyorum bazen mevsimlerin dönüşünü

Kuru bir dal gibi sonbaharda kalıyorum

Aklıma esen çok şey de oluyor hani

Kafamdan geçen gayet mütevazı fikirler 

Billboardları okumak veyahut sinemaya gitmek gibi

Dahilerin fizik teorilerine göz gezdirmek

Melankolik şairlerin intihar sebeplerini öğrenmek 

Piramitlerin tepesinden mistik tarihi seyretmek 

Ve bunlar gibi ıvır zıvır şeyler yani 

Ama gel gör ki bende yok takatten eser 

Ve yok bakmaya bile mecalim bir sokak ötesine 

Çünkü tek gördüğüm zifiri bir karanlığın 

Zifiri yorgunluğu içindeki karanlık yüzler

Yaşamak bir can sıkıntısı evet Şükrü Bey

Bir köşe başında oturmuş 

Sonu olmayan bir can sıkıntısına 

Olan biten her şeyi temaşa ediyorum 

Ve olan biten şeylerin olup bitmemiş olması için 

Ne yazık ki hiçbir şey yapamıyorum Sezai Bey

Ellerimde bir kırılmışlık hissi var

Bu, kalbimdeki kırılmışlıktan biraz daha farklı 

Ne tutsam kaldıramayacak gibi çaresiz ellerim 

Ne sevsem ulaşamayacak gibi yorgun yüreğim 

Kırılmışlıklar farklı işte görüyorsunuz ya

Ama sonucu hep aynı kapıya çıkıyor, yokluk 

Yoklukla sınanmış bir ruhu taşıyor bedenim