Bir Şarkının Yankısı (Accept-Seawinds)

-
Gerek gitar rifleriyle, gerek solosuyla ve bilhassa lirikte var olan romantik kaçış hissiyatıyla senelerdir ruhumda yankısını bulduğum bir hava var bu şarkıda. Senelerdir her karanlık ve gri Aralık günlerinde ve gecelerinde, bu şarkıda ruhumun bir şiirle nasıl da bütünleştiğini dinleyip durdum. Neden sonra fark ettim, kendime dahi uzak bir yerlerde var olmuş ruhum.

Accept - Seawinds

Soğuk ve karanlık bir Aralık gününde
Yağmurun altında yürürken
Yolun kenarında bekledim
Bütün gece boyunca...

O gri Aralık sabahı 
Evimi terk etmeye karar verdim
Hiçliğe giden bir trenle,
Uzağa... Çok uzağa...
Binlerce mil uzakta
Ayın yıldızlarla el ele tutuştuğu yerde
Günlere dair hayaller,
Geçip giden günlere dair...

Geceleyin deniz rüzgarları çağırıyor
Ve şehir çok uzakta
Deniz, bilinmezliğini büründüğünde
Gece ve deniz rüzgarları beni çağırıyor..

Birçok hatıram oldu
Arkadaşlarım düşlerim...
Fakat bu kez yanılmıyorum
Deniz rüzgarları çağırıyor ve şehir çok uzakta..

" Nerede değilsem, orada mutlu olacakmışım gibi" der Baudlaire. Fransızların içine kapanıp kendi içlerinde bambaşka alemlere gittiği senelerden kalan yine aynı hissiyat bendeki. Fakat bu uzaklığın ne bir coğrafyayla ne de insanlarla ilgisi var. Bütünüyle var olduğum ve varlığını her zerresiyle duyumsadığım bu karanlıktan bir kaçış bu. 

Soğuk ve gri bir Aralık günü yine. Yine beni çağıran uzak ve bilinmez bir alem. Ruhumun bütün hissiyattan arınıp yalnızca hiçliği özümsediği günlerden biri yine. Günümü, bir diğer günün tekrarı olmaktan kurtaramıyorum. Kendimi bu cehennemin öldürmeyen bilinmezliğinden sıyıramıyorum. Hiçliğe giden bir trenin yapayalnız yolcusu olmak ve hiçliğin ve hissizliğin duraklarında soluklanmak istiyorum. 

Ayın ve yıldızların el ele tutuştuğu yer bu duraklar. Kuzey ışıklarının dansında, denizin serin rüzgarlarında ve bütün hatıraların silinip yok olduğu bir zamanda var olmak istiyorum. Bütün kalabalık ve gürültüsüyle arkamda kalırken şehir, karanlık ve soğuk bir Aralık akşamında, esasen kendi içimde hiçliğin ötesinde yaşıyorum.

Accept - Seawinds




Yorumlar

Yorum Gönder

Küllenenler

Sen Olsaydın

-
Sen olsaydın anlardın beni diyorum; sesimdeki titrek durgunluktan ve ruhumdaki elem dolu sıkıntıların beni şehrin caddelerine savurmasından. Anlaşılmaya ihtiyacı var insanın böyle anlarda. Belki biraz daha fazlasına. Yoruldum suskunluğumun beni anlaşılamaz kalabalıklara karşı savunmasından. Konuşmaya, gün gibi aydınlık bir söz duymaya da ihtiyacı var insanın. Hem belki biraz daha fazlasına. 'Sen olsaydın' diye düşünüyorum her defasında... Mevsim içinde yanan bir mevsim gibi beliriyor keder mütebessim yüzümde. Kalbim neşe ve sevincin kıyısında beliren hüzün rüzgarlarına kapılmış gibi. Korkutuyor beni bazen bu ruh hali. Her şey geçer diyorum en nihayetinde. Her şey varır varması gereken o meçhul sona. Ama her şey bir sona varmakla bitmiş, tükenmiş olmuyor ömür yazgımızın seyrinde. Benim yazgım, kayıp bir gökyüzünde aksini arayan yalnız bir kırlangıçla kaim. Sessiz ve kavi bir fırtına gibi savurdu zaman ruhumu senelerce. Anlayabilmek insanları; anlaşılabilmek susarken bile.....
Sonra

Gençlik ve Güzellik - Kısım I

-
Aldo, kentin şövalyesi olmaya gönüllü on dokuz yaşında bir delikanlıydı. Takvimler İsa’nın doğumundan 1154 sene sonrasını gösteriyordu. Roma’nın Crespi kentinde, Kanicelli Manastırına bir mil uzaklıktaki evinden çıktığında gökyüzünü karanlık bulutlar sarmaya başlamıştı. Günler yağmursuz ve kurak geçse de, şehrin semalarında karanlık bulutların seferi bitmek bilmiyordu. Eskimiş taş yollar, evlerin bahçelerini saran taştan oyma gri yapılar, gökyüzündeki karanlıkla bütünleşip insanın ruhuna ıstırap veren bir görüntü oluşturuyordu. İnsanlar bu duruma alışmış olsa da güneşi özleyenler de vardı içlerinde. Aldo onlardan biriydi. Her gün ormana gidip yaban çilekleri toplar, bazen at üstünde gördüğü şövalyelere imrenip derin düşlere dalardı. Göl kenarında uyuyakaldığı vakitlerdeyse genelde köylüler tarafından rahatsız edilirdi.   Yine böyle kapalı ve kasvetli bir Roma gününde, evinden çıkmak için pançosunu aldı üstüne genç Aldo. O, doğduğu günden beri Roma’da güneşli bir gün görmemişt...
Sonra

Mübeccel

-
Resim
Teninde nârin ay ışığı ve mehtabın izleri; Sesinde mevsimi aşka çağıran tatlı rüzgarlar Ellerinde açığa çıkar ruhumun tüm gizleri Gözlerinde sana aşık yüreğimin akisleri var.  Yıkılır gönül tahtım senden uzak kalınca  Süzülür damarlarımdan hasret pınarları  Gözlerin pencerenden uzaklara dalınca  Bir beni unutma; bir de bu bensiz akşamları  Bakışların kış güneşi; sesin sanki bahar  Aşkın yasak olsa da bana her yemini bozardım  Yalnız sen okşa ruhumu; yalnız sen onar  Bu kente karlar yağsa da, sana bu şiiri yazardım.
Sonra