Sensizlik

-
Hüzünlerin toplandığı bir şarkının ruhuma yankısıydı zaman
Dünya dönüyor sensizliğe 
Nehirlerdi ak teninde çağlayıp ellerime akan
Durdurmak gelirdi içimden akıp giden ne varsa sana dair
Ellerimden akip giden nehirlerine kapılan

Senin mevsimlerin bana aşkı sunardı
Benim mevsimimde çiçekler ayaklarını okşar
Kuşçasına semâlarıma süzülen ruhunda açardı
-
Dünya dönüyor sensizliğe
Yoruldum 
Özlemek
Sonsuz bir kuyuda yaratılmış masal
Özlemek 
Ellerinden içilmiş sonsuzluk suyuyla
Sensiz
Sonsuza dek yaşamak
-
Kelimeler seçiyorum cennetine misafir
Yanaklarından öpmekle başlar bulutlar ilkin
Düşlerde benimlesin biliyorum
Bir zamanlar mavinin tonlarında seviştik
Maviye boyadık sonra düşlerimizi bir bir
Cemil Meriç ne kadar sevdiyse diyorum kadınını
Benim sevgimde de bir noksanlık yok sana dair
'Gençliğim Allahsız bir çölde başıboş bir nehir gibi akardı. İçinde yüzen sen olmalıydın.'
Sonra nehrin bittiği yerde kelimeler başlardı
Gözlerine dair
Ellerine 
Ruhuna
Ak teninde açan güllere
Aşka dair

Seni sevmek bir tabiat mucizesi
Yağmur gibi güneş gibi
Gökkuşağı gibi
Yaratılış gibi
Seni sevdim tabiatı sevdiğim gibi 
Güneşe münazır yağmurlarda nasıl koştuysam balkona
Görmek için yedi rengini ömrümün
Her saniye sesinde sana koştu ruhum 
Her ânı sen dolu içinde günümün

-
Sensizliğe dönüyor 
Dünya 
Ay yüzünü çeviriyorsa benden
Güneş terk ediyorsa bedenimi
Sensizlikten
Sensizlik 
Günah gibi 
Her ânım pişmanlık her ânım delilik
Sonsuzcasına
Sonsuz bir delilik

-
Seni kıskanmamak elimde değil
Çünkü senden uzakta 
Çünkü senden ayrı 
Bir bedeni taşıyorum yorgun ve özlemli
Kafesler kuşlara mesken değil
Öyleyse uçmalı ruhum ruhuna. 
Bir dize şiir olur bazen beni sana hatırlatan
Bazen yağmurlar
Sen de bu sonsuz masalda koşmaktan yorulduysan
Bir söğüde yaslanıp kapat gözlerini
Ne şiirler bitsin isterim
Ne teninde gökkuşağı yaratan yağmurlar
Bir söğüde yaslandım hatıran ile şimdi
Ne ölmek isterim sensiz ne de yaşamak
Yalnız
Sıcak tenine sokulup ebediyen uyumak.. 
- 
Dünya 
Dönmüyor
Ay
Karanlık
Güneş
Uzak
Sensizlik 
Bir mum
Şamdanı olmayan
Alevi olmayan
Sensizlik 
Ruhumda yiten hayatın anlamı
Sensizlik
Sonsuz bir kuyu
Karanlık
Ve soğuk..







Yorumlar

Yorum Gönder

Küllenenler

Sen Olsaydın

-
Sen olsaydın anlardın beni diyorum; sesimdeki titrek durgunluktan ve ruhumdaki elem dolu sıkıntıların beni şehrin caddelerine savurmasından. Anlaşılmaya ihtiyacı var insanın böyle anlarda. Belki biraz daha fazlasına. Yoruldum suskunluğumun beni anlaşılamaz kalabalıklara karşı savunmasından. Konuşmaya, gün gibi aydınlık bir söz duymaya da ihtiyacı var insanın. Hem belki biraz daha fazlasına. 'Sen olsaydın' diye düşünüyorum her defasında... Mevsim içinde yanan bir mevsim gibi beliriyor keder mütebessim yüzümde. Kalbim neşe ve sevincin kıyısında beliren hüzün rüzgarlarına kapılmış gibi. Korkutuyor beni bazen bu ruh hali. Her şey geçer diyorum en nihayetinde. Her şey varır varması gereken o meçhul sona. Ama her şey bir sona varmakla bitmiş, tükenmiş olmuyor ömür yazgımızın seyrinde. Benim yazgım, kayıp bir gökyüzünde aksini arayan yalnız bir kırlangıçla kaim. Sessiz ve kavi bir fırtına gibi savurdu zaman ruhumu senelerce. Anlayabilmek insanları; anlaşılabilmek susarken bile.....
Sonra

Gençlik ve Güzellik - Kısım I

-
Aldo, kentin şövalyesi olmaya gönüllü on dokuz yaşında bir delikanlıydı. Takvimler İsa’nın doğumundan 1154 sene sonrasını gösteriyordu. Roma’nın Crespi kentinde, Kanicelli Manastırına bir mil uzaklıktaki evinden çıktığında gökyüzünü karanlık bulutlar sarmaya başlamıştı. Günler yağmursuz ve kurak geçse de, şehrin semalarında karanlık bulutların seferi bitmek bilmiyordu. Eskimiş taş yollar, evlerin bahçelerini saran taştan oyma gri yapılar, gökyüzündeki karanlıkla bütünleşip insanın ruhuna ıstırap veren bir görüntü oluşturuyordu. İnsanlar bu duruma alışmış olsa da güneşi özleyenler de vardı içlerinde. Aldo onlardan biriydi. Her gün ormana gidip yaban çilekleri toplar, bazen at üstünde gördüğü şövalyelere imrenip derin düşlere dalardı. Göl kenarında uyuyakaldığı vakitlerdeyse genelde köylüler tarafından rahatsız edilirdi.   Yine böyle kapalı ve kasvetli bir Roma gününde, evinden çıkmak için pançosunu aldı üstüne genç Aldo. O, doğduğu günden beri Roma’da güneşli bir gün görmemişt...
Sonra

Mübeccel

-
Resim
Teninde nârin ay ışığı ve mehtabın izleri; Sesinde mevsimi aşka çağıran tatlı rüzgarlar Ellerinde açığa çıkar ruhumun tüm gizleri Gözlerinde sana aşık yüreğimin akisleri var.  Yıkılır gönül tahtım senden uzak kalınca  Süzülür damarlarımdan hasret pınarları  Gözlerin pencerenden uzaklara dalınca  Bir beni unutma; bir de bu bensiz akşamları  Bakışların kış güneşi; sesin sanki bahar  Aşkın yasak olsa da bana her yemini bozardım  Yalnız sen okşa ruhumu; yalnız sen onar  Bu kente karlar yağsa da, sana bu şiiri yazardım.
Sonra