İki Ray

Ne âlemde bir beklentim ne bir ümidim var

Yalnız sende soluklanmak soğuk bir sonbahar

Aramızda zamanın gerisinde kalmış yağmur

Aşkın ve sevdanın şarkısını söylüyor.

Vakit ne kavuşmak ne ayrılık vakti şimdi

İkisi arasında garip bir yerde: mağmur.

Özlem mukaddes, soylu bir kan gibi

Günbegün damarlarıma süzülüyor.

Sen o kalabalık beldelerin en kuytusunda

Ben ruhumla onulmaz bir kan uykusunda

Günler kalbimin şimdi zalim celladıdır

Ancak beni öldüren yalnız senin adındır.

Adın ki ömürde tükenen bir heves

Özlemle tutulan dilimde kısılmış bir ses

Diyorum dinsin bu yağmur şarkılar bitsin

Yalnız senin kokun toprağıma sinsin

Ne koynuna sokulan rüzgârlardayım

Ne buğulu pencerende beliren siste

Ben avucunda eriyen o eski kardayım

Yeniden gelirim sen yeter ki iste.

Bambaşka iki rayda aynı kalan yolculuğun

Mümkün olduğunu gösteren aşkınla yaşıyorum.

Olur ya unutursun; silinir kalbinden adım

Seni yorgun yüreğinle Allah'a ısmarladım.